هزینه هر واحد ایمپلنت از 5 میلیون تا 20 میلیون تومان متغیر خواهد بود. جزئیات بیشتر  در متن زیر شرح داده شده است. ایمپلنت‌ها یک راه حل دائمی برای دندانهای از دست رفته هستند. شاید ایمپلنت‌های دندانی نسبت به دیگر درمان‌های جایگزینی دندان از دست رفته، هزینه بالاتری داشته باشند؛ اما ایمپلنت یک درمان با طول عمر بالا و کیفیتی نزدیک به دندان طبیعی انسان است.

ضمن آنکه هزینه درمان ایمپلنت در طولانی مدت بسیار کمتر از هزینه درمان دیگری مثل دست دندان مصنوعی متحرک خواهد بود. چرا که استفاده از دندان مصنوعی متحرک در بلند مدت باعث تحلیل استخوان فک خواهد شد که منجر به لق زدن دست دندان مصنوعی در دهان می‌شود و برای بیمار مشکلات فراوانی ایجاد خواهد کرد و نیاز  به تکرار درمان و هزینه چند باره است.

اما در درمان ایمپلنت، در حقیقت پایه ایمپلنتی که در استخوان فک کاشته می‌شود به نوعی ریشه دندان طبیعی را شبیه سازی می‌کند و اجازه تحلیل استخوان فک را نخواهد داد. اگر چناچه بیمار  موارد رعایت بهداشت دهان را جدی بگیرد می‌توان ادعا کرد که ایمپلنت یک درمان مادام العمر است.

درمان ایمپلنت چیست؟

ایمپلنت ها ریشه های مصنوعی دندانی هستند که در استخوان فک قرار می گیرند و دندان را با پروتز نگه می دارند ایمپلنت در درمان دندان های از دست رفته استفاده می شود و از تیتانیوم ساخته شده است. روی این پیچ ها پروتز قرار می گیرد. ایمپلنت درمانی از غشاهای دندان های مجاور نزدیک به درمان های دیگر ساخته می شود.  

استفاده از ریشه مصنوعی برای افرادی است که به دلایل مختلف دندان های خود را از دست داده اند، به منظور بازیابی زیبایی و عملکرد ناشی از از دست دادن دندان. به این دندان‌های پیچ‌دار «دندان ایمپلنت» می‌گویند.

سطح ایمپلنت دندان از تیتانیوم تشکیل شده است که بیشترین سازگاری را با بافت نرم و استخوان دارد. استوانه ای شکل و طول و قطر متفاوتی دارد. پیوند دندان در یک جلسه با یک عمل جراحی و همراه با بی حسی موضعی انجام می شود. پس از اینکه بیمار از نظر سازگاری استخوان، بیماری های سیستمیک، عادات اجتماعی و عادات بهداشتی قبل از اعمال ارزیابی شد، در مورد استفاده از ایمپلنت دندان تصمیم گیری می شود. در نتیجه عکسبرداری های مختلف با اشعه ایکس، ابعاد ایمپلنتی که قرار است اعمال شود مشخص می شود. یک دوره انتظار 3-4 ماه پس از درخواست وجود دارد. در پایان این دوره، پروتز روی ایمپلنت ساخته می شود.

ایمپلنت های زیرکونیومی نسل جدید ایمپلنت های ساخته شده از تیتانیوم هستند. برای افزایش دوام مواد شیمیایی استفاده می شود. از نظر دوام هیچ تفاوتی با تیتانیوم ندارد.

زیرکونیوم در ونیرهای دندان نیز استفاده می شود. زیرکونیوم طبیعی برای دندان سفید است و درخشان است. به واسطه این روش و پروتز قرار داده شده، توانایی جویدن افزایش می یابد. از طریق پیچ های تیتانیومی که در داخل استخوان فک قرار گرفته اند، می توان پروتزها را متصل کرد.

درمان ایمپلنت برای چه کسانی قابل اجرا است؟

افرادی که مایل به انجام درمان ایمپلنت هستند باید سن 18 سالگی را تکمیل کرده باشند. علاوه بر این، رشد صورت و فک باید تکمیل شود تا بتوان درمان را اعمال کرد و حداکثر کارایی را به دست آورد. قبل از درمان مشخص می شود که آیا افراد برای درمان ایمپلنت مناسب هستند یا خیر.

ابتدا مناسب بودن ساختار فک برای درمان ایمپلنت بررسی می شود. برای این کار رادیوگرافی گرفته می شود و ساختار فک و سطح استخوان توسط پزشک بررسی می شود. اگر فردی که کاشت ایمپلنت را انجام می دهد مبتلا به دیابت باشد، ابتدا این وضعیت بررسی می شود. قبل از درمان، بیماری باید به طور منظم پیگیری شود. علاوه بر این، افرادی که از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند باید قبل از مصرف دارو، مدتی مصرف دارو را قطع کنند.

درمان ایمپلنت چگونه انجام می شود؟

دو گزینه برای قرار دادن ایمپلنت دندان وجود دارد. پس از کاشت ایمپلنت در یک عمل جراحی یک مرحله ای، یک کلاه موقت نصب می شود. در فرآیند دو مرحله ای، پس از چسباندن ایمپلنت دندان، دندان را با خلال دندان می پوشانند و به حال خود رها می کنند تا بهبود یابد.

سپس کاف های مصنوعی متصل می شوند. در هر دو حالت یک پل موقت گذاشته می شود و انتظار می رود دوره بهبودی برای فک پایین 3 ماه و برای فک بالا شش ماه باشد. گاهی اوقات می توان دندان های تازه ساخته شده را بلافاصله روی ایمپلنت های دندانی گذاشت. بیمار ایمپلنت دندان می تواند بخندد و غذا بخورد.

ایمپلنت دندان در چه شرایطی اعمال می شود؟

کمبودهای تک دندانی: با روش کلاسیک می توان با پوشیدن دو دندان مجاور و ساخت بریج 3 نفره که توسط آن ها تکیه می شود، کمبود تک دندانی را برطرف کرد. در این حالت، با یک ایمپلنت که قرار است ساخته شود، درمان زیبایی‌تر و کاربردی‌تر بدون دست زدن به دندان‌های مجاور انجام می‌شود.

حالت بی‌دندان کامل : پروتز کامل که در صورت بی‌دندان کامل اعمال می‌شود، نوعی پروتز با ضعیف‌ترین احتباس در دهان است. دررفتگی در درجات مختلف هنگام جویدن و صحبت کردن بر راحتی بیمار تأثیر منفی می گذارد. در بیمارانی که سطح استخوان کافی دارند، حداقل 6-5 ایمپلنت روی هر فک اعمال می شود و یک پروتز ثابت روی آن ها ساخته می شود.

ثانیاً در مواردی که سطح استخوان خوب نیست، ایمپلنت در ناحیه قدامی اعمال می شود و پروتز متحرکی ساخته می شود که این ایمپلنت ها را پشتیبانی می کند. در این گزینه، هدف افزایش ماندگاری پروتز متحرک و تسهیل استفاده از بیمار است.

آرواره هایی با انتهای خلفی بدون دندان: این امر ساخت پل را غیرممکن می کند. برای ایجاد پل در نواقص دندان باید قسمت از دست رفته در بالا و در نهایت دندان خود بیمار باشد. به همین دلیل در فک های بی دندان از پروتز متحرک (نیمه کام) استفاده می شود. در بیمارانی که از استفاده از دندان مصنوعی متحرک امتناع می‌کنند، می‌توان با کاشت ایمپلنت در نواحی بی‌دندان، پروتز ثابت ساخت.

در موارد بی دندانی طولانی: حتی اگر بیمار در ابتدا و انتهای ناحیه بی دندانی دارای دندان های طبیعی باشد، بریج را نمی توان انجام داد زیرا طولانی خواهد بود. زیرا خطر شکستگی و کشیدگی روی پل های طولانی وجود دارد. علاوه بر این، عمر دندان هایی که قرار است به عنوان پایه بریج استفاده شوند، کوتاه می شود، زیرا بیشتر از آن که انتظار می رود، حمل می کند. در چنین مواردی با استفاده از ایمپلنت در فضای طولانی، پروتز کاربردی تر و ماندگارتر ساخته می شود.

انواع ایمپلنت چیست؟

امروزه انواع مختلفی از ایمپلنت ها وجود دارد. با این حال، این رایج ترین نوع ایمپلنت پیچی شکل است. نوع ایمپلنت مورد استفاده به استخوان فک و بافت پشتیبان بیمار بستگی دارد. انواع مختلف ایمپلنت ها و نحوه اعمال ایمپلنت بر اساس این انواع چیست:

1. ایمپلنت اندوستال: نوعی ایمپلنت است که در صورت از دست دادن یک یا چند دندان استفاده می شود. در قسمت داخلی استخوان فک استفاده می شود. امروزه یکی از رایج ترین انواع ایمپلنت است.
2. ایمپلنت زیر پریوستال: این ایمپلنت ها با اندازه گیری استخوان تهیه می شوند. به لطف این ایمپلنت ها، نیروی جویدن در کل استخوان فک توزیع می شود. آنها به شکل قفس هستند. این یکی از محبوب ترین انواع ایمپلنت است.
3. ایمپلنت داخل مخاطی: این یک نوع ایمپلنت تیتانیومی است. آنها برای بهبود حفظ پروتز استفاده می شوند، اما امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرند.
4. ایمپلنت ریشه: نوعی دندان ایمپلنت است که برای ترمیم ساختارهای ضعیف دندان استفاده می شود. برای ایجاد ساختار فک قوی استفاده می شود.
5. ایمپلنت ترانس فکی: نوعی ایمپلنت است که برای اصلاح کمبود حجم استخوان استفاده می شود. از آنجایی که این روش درمانی دشوار است، امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد.

در چه شرایطی می توان از درمان ایمپلنت استفاده کرد؟

این یک درمان دندانپزشکی است که برای رفع کمبود دندان های دائمی استفاده می شود. با درمان ایمپلنت، هدف آن بازیابی ظاهر زیبایی قبلی ناحیه و ایجاد قابلیت جویدن مجدد است. اگر فضای خالی در استخوان فک وجود داشته باشد، تقریباً در هر شرایطی قابل استفاده است.

 

از سوی دیگر، ایمپلنت درمانی است که در دندان شکسته اعمال می شود. برای دندان‌های شکسته‌ای که نمی‌توان آن‌ها را نجات داد و تصمیم به کشیدن آن‌ها گرفته می‌شود، می‌توان برنامه‌ریزی درمان ایمپلنت را انجام داد. اما در این حالت ممکن است لازم باشد مدتی صبر کرد تا لثه ها خوب شوند و حفره استخراج با استخوان پر شود.

به طور خلاصه، در صورت وجود استخوان کافی در افراد دارای دندان از دست رفته، در هر صورت می توان ایمپلنت را اعمال کرد.

علاوه بر این، ایمپلنت ها برای اطمینان از حفظ پروتزهای کامل متحرک، که به عنوان پروتز کام شناخته می شوند، استفاده می شود. به لطف ایمپلنت مورد استفاده در این مرحله، اطمینان حاصل می شود که بیمار می تواند راحت تر از پروتز کام استفاده کند. بزرگترین مزیت این روش که به اوردنچر نیز معروف است این است که حتی در بیمارانی که تمام دندان های خود را از دست داده اند نیز استفاده می شود.

همچنین برای ارائه زیبایی در بیماران با از دست دادن بافت شدید استفاده می شود. به عبارت دیگر، حتی اگر ایمپلنت های کافی برای ساخت پروتز ثابت وجود داشته باشد، اگر سطح و شکل بافت های نرم بیمار برای زیبایی پروتز ثابتی که قرار است ساخته شود مناسب نباشد، می توان از پروتز اوردنچر برای این بیمار استفاده کرد. .استوانه ای طبقه بندی می شود.از نظر دوام و همچنین زیبایی مفید است. طعم ساینده و فلزی دارد.

ایمپلنت چگونه ساخته می شود؟

درمان ایمپلنت؛ تحت بی حسی موضعی انجام می شود که در زمینه دندانپزشکی کاربرد دارد. پس از معاینه و معاینات دقیق می توان درمان ایمپلنت را برای افراد اعمال کرد.

ابتدا تعدادی عکس (رادیوگرافی پانورامیک، توموگرافی منطقه ای) از بیمار گرفته می شود تا ضخامت، عرض، تراکم استخوان فک و شکاف و مسیرهای عصبی نزدیک به ناحیه مشخص شود. اندازه و ضخامت ایمپلنت با کمک این تصاویر تعیین می شود.

به طور کلی دو تکنیک مختلف برای قرار دادن ایمپلنت دندان دنبال می شود. در فرآیندی که به عنوان یک مرحله ای شناخته می شود، پس از کاشت ایمپلنت، کلاه بهبودی لثه قرار می گیرد.

در روش دو مرحله ای دیگر، پس از کاشت ایمپلنت دندان، ناحیه مورد نظر با لثه پوشانده می شود. هیچ چیز در مورد ایمپلنت در طول فرآیند بهبود قابل مشاهده نیست.

پس از تکمیل ترمیم و اتصال ایمپلنت به استخوان، قسمت بالایی ایمپلنت باز شده و کلاهک التیام دهنده لثه وصل می شود.

اینکه کدام یک از دو روش مورد استفاده قرار می گیرد، با نگاهی به مراقبت از دهان بیمار مشخص می شود که آیا بیماری سیستمیک و مصرف سیگار و الکل دارد یا خیر.

در هر دو روش درمانی می توان دندان های موقت را با توجه به تناسب دهان قرار داد که روند بهبودی مورد نظر برای فک پایین تا 3 ماه و برای فک بالا 5-4 ماه طول می کشد. مهمترین عامل در تعیین مدت این دوره که دوره انتظار یا نقاهت نامیده می شود، سختی استخوان است. در برخی موارد، دندان های تازه ساخته شده را می توان بلافاصله روی ایمپلنت های دندانی قرار داد.

مراقبت پیش از درمان ایمپلنت دندان

داروهای تجویز شده توسط پزشک باید به طور منظم استفاده شوند.

تامپون قرار داده شده در ناحیه مورد استفاده باید تقریباً 1 ساعت در دهان نگه داشته شود.

بلافاصله پس از عمل، کمپرس سرد باید اعمال شود، این کار از تورم جلوگیری می کند.

از سیگار، الکل، نوشیدنی های گازدار و اسیدی باید حداقل به مدت 1 هفته اجتناب شود.

چند روز اول باید با غذاهای گرم و نرم تغذیه شود.

تلاش برای نگاه کردن به ناحیه عمل با کشیدن گونه پس از عمل باعث خونریزی و بدتر شدن بهبودی زخم در اثر کشیدگی بخیه ها می شود.

خونریزی به شکل نشتی برای روز اول طبیعی است، گذاشتن پنبه یا دستمال روی ناحیه برای بند آوردن خونریزی عملی اشتباه است. اگر خونریزی شدید شد، باید با پزشک مشورت شود.

خوابیدن روی بالش بالاتر باید برای شب اول ترجیح داده شود، زیرا خطر خونریزی وجود دارد.

1 هفته قبل و بعد از عمل نباید از داروهای ضد انعقاد و آسپرین استفاده کرد.

دهانشویه 2 روز بعد از عمل قابل استفاده است.

مسواک زدن دندان های اطراف عمل را نباید نادیده گرفت، باکتری های انباشته شده در اینجا تأثیر منفی بر بهبودی دارد. مسواک زدن به مدت 1 هفته باید با برس های نرمتر و به آرامی انجام شود.

بخیه ها باید 1 هفته بعد از عمل برداشته شوند.

لیست قیمت ایمپلنت‌های دندانی

نام درمان	قیمت
ایمپلنت اشترومن SLA active	20 میلیون تومان
ایمپلنت اشترومن تیتانیوم	15 میلیون تومان
ایمپلنت SIC سویس	10 میلیون تومان
ایمپلنت کره‌ای	5میلیون تومان